အင္းသားလူမ်ဳိးတို႔သည္ ထိုေဒသ၏မူလတိုင္းရင္းသားမ်ား မဟုတ္ေခ်။ ယင္းတို႔သည္ ႐ွမ္းျပည္နယ္၏ လူမ်ဳိးစုတစ္စု ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ႐ွမ္းထက္ျမန္မာပို၍ဆန္သည္။ အင္းသားတို႔၏ စကားအသံ ေလယူေလသိမ္းတို႔သည္ အလြန္ေ႐ွးက်ေသာ ျမန္မာစကားသံႏွင့္တူသည္။ မ်က္ႏွာပံုပန္း ကိုယ္ခႏၶာအခ်ဳိး အဆက္တို႔ကလည္း ျမန္မာတို႔ႏွင့္ဆင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အင္းသားတို႔သည္ တိဗက္-ျမန္မာအႏြယ္ဝင္ လူမ်ဳိးစုတစ္စုဟု ဆိုၾကသည္။ အင္းသားတို႔၏ စကားလံုးေဝါဟာရမ်ားတြင္ ရခိုင္ လူမ်ဳိး၊ ထားဝယ္လူမ်ဳိးတို႔၏ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ဆင္တူေသာ ေဝါဟာရမ်ားလည္း႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အင္းသားတို႔သည္ ရခိုင္အုပ္စုခြဲ၊ ထားဝယ္အုပ္စုခြဲတို႔ႏွင့္ နီးစပ္ေသာလူမ်ဳိးစု တစ္စုဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ အခ်ဳိ႔ကမူ အင္းသားလူမ်ဳိးသည္ ထားဝယ္လူမ်ဳိးမွ ဆင္းသက္ဆက္ႏြယ္လာသည္ဟု ဆိုၾကေသးသည္။
အင္းသားတို႔သည္ ထားဝယ္လူမ်ဳိးအဆက္ဟု ဆိုၾက ေသာ္လည္း အင္းေလးေဒသသို႔ မည္သို႔မည္ပံု ေရာက္႐ွိလာ သည္ဟူေသာ အခ်က္၌မူ အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိး႐ွိေနေလသည္။ အေျခအျမစ္ခိုင္လံုသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း၊ အခ်ဳိ႔၏အယူ အဆ တစ္ရပ္မွာ၊ ပုဂံျပည့္႐ွင္ အေလာင္းစည္သူမင္းသည္ ေဖာင္စၾကၤာျဖင့္ တိုင္းခန္းလွည့္လည္စဥ္က အင္းေလးသို႔ေရာက္ ေသာအခါ ထားဝယ္မွပါလာေသာ ေဖာင္ေတာ္အမႈထမ္း ထားဝယ္သားတစ္စု (အခ်ဳိ႔ကညီအကိုႏွစ္ေယာက္ဟု ဆိုသည္။) အား ထိုေဒသ၌ အေျခစိုက္ေနထိုင္ရန္ ေနရာခ်ထားေပးခဲ့သည္။ ထိုထားဝယ္သားတို႔မွ မ်ဳိးဆက္ျပန္႔ပြား၍ လူဦးေရတိုးတက္ လာသျဖင့္ ယခုအခါ႐ြာ ၾကီး႐ြာငယ္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔အထိ ႐ွိလာခဲ့သည္ဟုဆိုေလသည္။
အေလာင္းစည္သူမင္းသည္ အင္းေလးသို႔ တိုင္းခန္း လွည့္လည္ေရာက္႐ွိခဲ့သည္ဟု ယူဆၾကသည္မွာ တန္ခိုးၾကီး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားငါးဆူသည္ ထိုမင္းတရားၾကီး၏ ေဖာင္ေတာ္ ဦး၌ တင္၍ပူေဇာ္ခဲ့ေသာ ဘုရားမ်ားျဖစ္သည္။ အင္းေလး အေနာက္ဘက္ကမ္း႐ွိ ေဖာင္ေတာ္႐ြာမွဘုရားႏွင့္ ဘုရားေခါင္ တိုင္႐ြာအနီး႐ွိ ကြန္းေတာင္ဘုရားသည္လည္း အေလာင္းစည္သူ မင္းတည္ထားခဲ့ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္။ ေညာင္ေ႐ႊ အေနာက္ ဘက္တြင္ ေခ်ာင္းမဟုေခၚေသာေခ်ာင္း႐ွိရာ၊ ထုိေခ်ာင္းတြင္ ေဖာင္ေတာ္ဆိုက္ဆိပ္၊ ေဖာင္ေတာ္ျပန္ဆိပ္ဟူ၍ အမည္ေခၚတြင္ ေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယခုထက္တိုင္ လက္ခံယံုၾကည္ၾက ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ သလဲဦး႐ြာႏွင့္ အင္းအလယ္ ဗိုလ္တဲၾကားေရေအာက္တြင္ ပုဆိုးတစ္ပတ္ခန္႔ လံုးပတ္႐ွိေသာ နန္းေတာ္၊ သို႔မဟုတ္ အိမ္ေတာ္တိုင္မ်ား႐ွိခဲ့ရာ၊ မင္းတစ္ပါးပါး စံျမန္ခဲ့သည့္ေနရာဟုအယူ႐ွိၾက၍ ထိုေနရာကို အင္းသူအင္းသား မ်ား ျဖတ္သန္းသြားလာျခင္းမျပဳၾကေခ်။
အင္းသားလူမ်ဳိးတို႔၏ မူလဘူတႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အခ်ဳိ႔ သုေတသီတို႔၏ အယူအဆမွာမူ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံုျဖစ္သည္။ ယင္း တို႔၏အလိုမွာ ေ႐ွးအထက္ေက်ာ္ကာရီက တိဗက္-ျမန္မာအႏြယ္ ဝင္ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာေသာ အခါ၊ မူလပင္ရင္းအုပ္စုၾကီးမွ အုပ္စုခြဲမ်ားခြဲထြက္ျပီးလွ်င္ အေ႐ွ႔၊ အလယ္၊ အေနာက္စသည္ျဖင့္ အရပ္ရပ္သို႔ပ်ံ႔ႏွံသြားၾက သည္။ အလယ္ပိုင္းသို႔ ခြဲထြက္လာေသာ တိဗက္-ျမန္မာအစု တြင္ ရခိုင္အုပ္စုခြဲ၊ ထားဝယ္အုပ္စုခြဲ၊ အင္းသားအုပ္စုခြဲတို႔ ပါဝင္သည္။ ယင္းတို႔သည္ တစ္ဖန္လမ္းခြဲခဲ့ၾကျပန္ရာ၊ ရခိုင္ အုပ္စုခြဲသည္ ဧရာဝတီျမစ္အေနာက္ဘက္သို႔ကူးကာ ရခိုင္ျပည္ သို႔ေရာက္သြားၾကသည္။ အင္းသားအုပ္စုသည္ အင္းေလးေဒသ ဘက္သို႔ ေရာက္႐ွိလာၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလို၌ လမ္းခြဲ ထြက္ခဲ့ၾက၍၊ မူလဇစ္ျမစ္တူသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ရခိုင္၊ ထားဝယ္ ႏွင့္ အင္းသားတို႔၏ စကားသံ၊ ေဝါဟာရအသံုးအႏႈန္းမ်ားစြာ တို႔၌ တူညီေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အင္းသားလူမ်ဳိးတို႔ကား ျမန္မာ၊ သို႔မဟုတ္ ထားဝယ္ဆန္ေနေသာ ႐ွမ္းျပည္နယ္၏လူမ်ဳိးစုတစ္စု ျဖစ္ေလသည္။ ႐ွမ္းလူမ်ဳိးႏွင့္ အခ်ဳိ႔လူမ်ဳိးတို႔က ယင္းတို႔အား အင္းျမန္မာမ်ားဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ယခုအခါ အင္းသားလူမ်ဳိး တို႔သည္ ေညာင္ေ႐ႊျမိဳ႔မွစ၍ အင္းေလး၏ အရပ္႐ွစ္မ်က္ႏွာ တစ္ဝိုက္တြင္ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနထိုင္လ်က္႐ွိၾကသည္။ ေညာင္ေ႐ႊမွ ကယားျပည္နယ္ လြိဳင္ေကာ္ျမိဳ႔အထိ၊ ဘီလူးေခ်ာင္း တစ္ေလွ်ာက္ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္၌လည္း အင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားကို ေတြ႔ရ သည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ဝန္ၾကီးဌာန၏ အစီရင္ခံစာ အရဆိုလွ်င္ အင္းသားလူမ်ဳိးစုစုေပါင္း ႐ွစ္ေသာင္းခန္႔႐ွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားေလသည္။
အင္သားလူမ်ဳိးတို႔သည္ ႐ွမ္းျပည္နယ္လူမ်ဳိးစုမ်ားအနက္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း အေတာ္အတန္ ျမင့္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လံု႔လဝီရိယႏွင့္ ျပည့္စံုသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၊ အသက္ေမြးမႈလုပ္ငန္းတို႔ကို တစ္မ်ဳိးမကလုပ္ကိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္ ၾကရာ၊ စီးပြားေရးခိုင္လံုေတာင့္တင္းသူ မ်ားျပားေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႐ွမ္းျပည္နယ္တြင္ အိမ္ေျခ တစ္ေထာင္ေက်ာ္႐ွိေသာ႐ြာၾကီးမ်ား၊ တိုင္တစ္ရာေက်ာ္႐ွိေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားကို အင္းေလး၌ေတြ႔ၾကရသည္။ေရေပၚတြင္ ႐ြာတည္ထားေသာ္လည္း အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းမ်ားစြာကို ေတြ႔ရ ျပီးလွ်င္ ငါးရက္တစ္ေစ်းမ်ားတြင္ ျမိဳ႔ၾကီးမ်ားမွေစ်းမ်ားကဲ့သို႔ ပစၥည္းမ်ဳိးစံုကို ရႏိုင္ေလသည္။
အင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ အေက်ာ္ၾကားဆံုးလုပ္ငန္း တစ္ရပ္မွာ အင္းေလးပိုးထည္လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ ဘန္ေကာက္၊ ဇင္းမယ္စေသာပိုးထည္မ်ားရက္လုပ္သည့္လုပ္ငန္းကို ယိုးဒယား ႏိုင္ငံသို႔သြားေရာက္ ေလ့လာကာ၊ တိုးတက္ျပဳျပင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
လယ္ယာလုပ္ငန္းႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းတို႔သည္ အင္းသားမ်ား၏ အျခားအေရးပါေသာလုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ အင္းသားမ်ားကြၽန္းေမ်ာမ်ားေပၚ၌ ေရေပၚျခံမ်ားစိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္ ပံုသည္ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးဖြယ္ ေကာင္းေပသည္။ ေတာ္႐ံု ဇြဲ၊ သတၱိ၊ ဝီရိယမ်ဳိးျဖင့္ ထိုေရေပၚျခံလုပ္ငန္းကို လုပ္ကုိင္ႏိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းတို႔သည္ ထုိလုပ္ငန္းမ်ားသာမက ပန္းဘဲ လုပ္ငန္း၊ ပန္းတဥ္းလုပ္ငန္း၊ ပန္းတိမ္လုပ္ငန္း၊ တံငါလုပ္ငန္း မ်ားကိုလည္း လုပ္ကိုင္ၾကေလသည္။
အင္းသားအားလံုးသည္ ဗုဒၶဝါဒကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ ၾကသူမ်ားျဖစ္၍ အင္းေလးေဒသတစ္ခြင္၌ ၾကီးက်ယ္ခန္႔ညား ေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ ေ႐ႊေရာင္တဝင္းဝင္း၊ ထံုးတေဖြး ေဖြးႏွင့္ ဘုရားေစတီမ်ားကို ေတြ႔ရျခင္းအားျဖင့္ ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္မႈ၌ မည္မွ်႐ိုေသေလးစားျခင္း႐ွိေၾကာင္း သိရေပသည္။ အင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈထံုးတမ္းဓေလ့တို႔ သည္ ႐ွမ္းႏွင့္ျမန္မာေရာေႏွာေနေသာ္လည္း ျမန္မာပို၍ဆန္ သည္။ လွဴေရးတန္းေရးတို႔၌လည္းေကာင္း၊ တူရိယာ၊ ေတးဂီတ ႏွင့္ အကအခုန္တို႔၌လည္းေကာင္း ေ႐ွးေခတ္ျမန္မာတို႔၏ လုပ္ နည္းလုပ္ဟန္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရာ၌ ျမန္မာထံုးတမ္းအစဥ္အလာမ်ားကို အေတာ္အတန္မ်ားမ်ားအသံုး ျပဳၾကသည္။ အင္းသူအင္းသားေသဆံုးလွ်င္ အခ်ဳိ႔ေရမ်ားရာ အရပ္၌ ကြၽန္းေမ်ာ၏ေရေအာက္၌ ျမႇဳပ္ႏွံၾကျပီးလွ်င္ ေရနည္း ေသာကုန္းတစ္ပိုင္း၊ ေရတစ္ပိုင္းအရပ္မ်ားတြင္မူ၊ ကုန္းေျမ သုႆာန္၌ ျမႇဳပ္ႏွံၾကေလသည္။
တစ္႐ြာ၌အလွဴအတန္း႐ွိလွ်င္ အျခား႐ြာမ်ားက ႐ြာလံုး ကြၽတ္ မိမိတို႔႐ိုးရာ ေမာင္းဆိုင္းဝိုင္းေခၚ အိုးစည္၊ လင္းကြင္း စသည့္ အတီးအမႈတ္အကအခုန္မ်ားျဖင့္ သြားေရာက္ကူညီေလ့႐ွိ ၾကသည္။ ဟဲရား႐ြာမေခၚ႐ြာၾကီးတြင္ ဘိုးေဘးလက္ထက္ကစ၍ ထင္႐ွားလာေသာ လံစည္ဟုေခၚသည့္သဘင္အကတစ္မ်ဳိး႐ွိရာ၊ အေျပာအဆို၊ အျပင္အဆင္တို႔သည္ထီးမူနန္းဟန္ပါ၍၊ ႏွစ္သက္ ဖြယ္ေကာင္းေလသည္။
ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုတြင္ အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ႐ွမ္းေဘာင္းဘီႏွင့္ တိုက္ပံုအကၤ်ီကိုဝတ္ဆင္ၾကျပီးလွ်င္၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကုိ ေခါင္းေပါင္းထားေလ့႐ွိၾကသည္။ ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ တိုက္ပံုအကၤ်ီမ်ားကို အင္းေလးရက္ကန္းမွထြက္ေသာ ဖ်င္နီထည္မ်ားျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႔ အင္းသားအဖိုးအို မ်ားသည္ ႐ွမ္းအမ်ဳိးသားၾကီးမ်ားကဲ့သို႔ ႐ွမ္းေဘာင္းဘီနက္ၾကီး မ်ားကို ဝတ္ဆင္ၾကသည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ဝတ္ဆင္ၾကရာ၊ ဝတ္စားျပင္ဆင္ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔မႈ၌ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားကဲ့သို႔ ေခတ္မီေသာ အင္းသူအမ်ဳိးသမီး မ်ားစြာ႐ွိေနေလျပီ။ အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ ႐ွမ္း ျပည္နယ္ လူမ်ဳိးစုမ်ားအနက္၊ အင္းသားလူမ်ဳိးတို႔သည္ အျခား လူမ်ဳိးစုမ်ားကဲ့သို႔ သီးျခားဝတ္စားဆင္ယင္မႈ မျပဳၾကေခ်။ အင္းသားလူမ်ဳိးတို႔၏စာသည္ ျမန္မာစာပင္ျဖစ္၍၊ အသံအေနအထားတြင္သာ ကြဲလြဲမႈ႐ွိေလသည္။
Tin Maung Hlaing ေဖ့ဘုတ္မွ ကူးယူတင္ျပအပ္သည္။
လာရောက်လည်ပတ်သူအားလုံး ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။
No comments:
Post a Comment